ΗΘΙΚΟΝ ΔΙΔΑΓΜΑ

Ο ΑΠΑΙΣΙΟΔΟΞΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ΚΑΛΑ ΕΝΗΜΕΡΩΜΕΝΟΣ ΑΙΣΙΟΔΟΞΟΣ







Σάββατο 1 Φεβρουαρίου 2014

Mit Hardy und Thomas

Ο Thomas und sein Kumpel Hardy είναι γερά ποτήρια, εγώ δεν πάω πίσω, τους χτύπησα γερά, με αποκορύφωμα το τρελό πανηγήρι στου Βέλγου, με τις Delirium Tremens, με σήμα τον ελέφαντα και τους 8,5% αλκοολικούς βαθμούς. Μια δυνατή Ale, με φόντο όμορφες σερβιτόρες, καλή μουσική και ιστορίες από Ιρλανδία, ΗΠΑ και λίγες προ Ένωσης γερμανικές αναμνήσεις. Εγώ πέρασα πολύ καλά, γέλασα με την καρδιά μου, κάναμε καλό χαβά
Οι τόμοι εδώ και αιώνες που έχουν γραφτεί για τις έξεις και το ζωμό σταφυλιού ή ότι "ζυμώνεται"........απλά δεν έχουν θέση, σε μια μπυροκατάνυξη σαν την προχτεσινή.
Αυτό που έχει σοβαρό νόημα, είναι η σωστή θέση δίπλα στην τουαλέτα του μαγαζιού και ίσως ένα πακέτο χαρτομάντηλα για εκκρίσεις και υγρά ...ακουσίως αποβληθέντα!
Ο δρόμος του αλκοολισμού ευτυχώς δεν έχει διόδια, δυστυχώς είναι γλυστερός και κατηφορικός, πάνω απ'όλα είναι κοινός δρόμος, δεν είναι κάτι εξωτικό, δεν είναι στο απώτερο Σύμπαν, μπορεί να κάνει στάσεις στη Wilhelmsplatz ή στο συρτάρι του σπιτιού σου, δεν κάνει διακρίσεις φύλων (όπως μου δίνει να καταλάβω η καθημερινή δραστηριότητα στη Notaufnahme και στα χειρουργεία, με σπασμένα χέρια/πόδια/κεφάλια από πτώσεις μεθυσμένων ανθρώπων, όλων των ηλικιών, ανδρών/γυναικών, μεταξύ δώδεκα και πέντε το πρωί).
Βρίσκεται, βρισκόμαστε, βρίσκονται, ανάμεσά μας, ανάμεσά τους, ανάμεσά σας. Κάποιοι είναι ήδη μέσα, εδώ και χρόνια, άλλοι κοιτάνε προς την κατεύθυνση, άλλοι πάλι παλεύουν να βγουν στον παράδρομο, καμιά φορά δε είναι απλό, σε παρασέρνει το ρεύμα και δε σου επιτρέπει να βγάλεις φλας, δεν προλαβαίνεις. Υπάρχει κόσμος που είναι και δεν το ξέρει, υπάρχουν αυτοί που δεν είναι αλλά θα γίνουν, αυτοί που δεν ήθελαν αλλά "έκατσε στραβά η μπίλια", άλλοι πάλι που τους ρωτάς (π.χ. στην Prämedikationsambulanz) αν "υπερβάλλουν" με το αλκοόλ και απαντάνε : "Nö, nur gelegentlich". Μεγάλε, μας τα παν κι άλλοι αυτά !! Άσε τα ξέρουμε, δεν κατεβήκαμε από τα βουνά της Ανταρκτικής κι εμείς, τα ρακοκάζανα τα 'χαμε στη γειτονιά και τα καφάσια με τα ουισκόκρασα γεμίζαν αυλές και μπαλκόνια. Αλλά εμείς δεν το λέγαμε "ευκαιριακά", το λέγαμε "κοινωνικά". Είσαι πότης φίλε;;;;;; Ναι, αλλά "κοινωνικός πότης", πίνω σε κοινωνίες μέσα, με κοινωνικό τρόπο, και ίσως με κοινωνική ευαισθησία. Σσσσσσ ίσα ρε δικέ μου, σε ξέρω και με ξέρεις.....
Εεε εδώ είναι λίγο πιο ακοινώνητοι, πότες χωρίς κοινωνία, πότες της τετράγωνης τραπέζης, όχι της στρογγυλής. Πίνω και πίνω και ξαναπίνω, mir ist wurst mit wem, solange ich bezahlen kann.
Τύποι σαν το Thomas und Hardy (πώς λένε Λόρελ και Χάρντυ, εεε αυτοί δεν ήταν Χοντρός και Λιγνός, απλά δύο χοντροί, που έμοιαζαν τέσσερις) κάνουν το αλκοολίκι λίγο πιο "ελληνικό", λίγο πιο "κοινωνικό", λίγο πιο "ομαλό", πιο ελεγχόμενο>
Υπόψη ότι ενώ δεν οδηγούσα αμάξι, αλλά ποδήλατο, μπροστά στο αλκοτέστ, όταν με κοίταξε στα μάτια ο καλός αστυνομικός, έτοιμος να με σταματήσει για έλεγχο (ναι, εδώ κάνουν αλκοτέστ και στους ποδηλάτες, τώρα ξέρετε γιατί!), εγώ κατέβηκα ήρεμα και το πήγα ποδαράτο. Δε μου έδωσε σημασία και εγώ συνέχισα. Απλά πράγματα, κάντο όπως ο Μπέκαμ,
Αφιερωμένο σε όλους τους επώνυμους περι-αλκοολικούς και τους άλλους που δεν έχουν "καιρό για τέτοια".
Αγαπημένο ποίημα, απ'όταν ήμαν 17χρ. (ο Μπωντλαίρ που μας ταιριάζει)
Μεθύστε

Πρέπει νά ῾σαι πάντα μεθυσμένος.
Ἐκεῖ εἶναι ὅλη ἡ ἱστορία: εἶναι τὸ μοναδικὸ πρόβλημα.
Γιὰ νὰ μὴ νιώθετε τὸ φριχτὸ φορτίο τοῦ Χρόνου
ποὺ σπάζει τοὺς ὤμους σας καὶ σᾶς γέρνει στὴ γῆ,
πρέπει νὰ μεθᾶτε ἀδιάκοπα. Ἀλλὰ μὲ τί;
Μὲ κρασί, μὲ ποίηση ἢ μὲ ἀρετή, ὅπως σᾶς ἀρέσει.
Ἀλλὰ μεθύστε.

Καὶ ἂν μερικὲς φορές, στὰ σκαλιὰ ἑνὸς παλατιοῦ,
στὸ πράσινο χορτάρι ἑνὸς χαντακιοῦ,
μέσα στὴ σκυθρωπὴ μοναξιὰ τῆς κάμαράς σας,
ξυπνᾶτε, μὲ τὸ μεθύσι κιόλα ἐλαττωμένο ἢ χαμένο,
ρωτῆστε τὸν ἀέρα, τὸ κύμα, τὸ ἄστρο, τὸ πουλί, τὸ ρολόι,
τὸ κάθε τι ποὺ φεύγει, τὸ κάθε τι ποὺ βογκᾶ,
τὸ κάθε τι ποὺ κυλᾶ, τὸ κάθε τι ποὺ τραγουδᾶ,
ρωτῆστε τί ὥρα εἶναι,
καὶ ὁ ἀέρας, τὸ κύμα, τὸ ἄστρο, τὸ πουλί, τὸ ρολόι,
θὰ σᾶς ἀπαντήσουν:

-Εἶναι ἡ ὥρα νὰ μεθύσετε!

Γιὰ νὰ μὴν εἴσαστε οἱ βασανισμένοι σκλάβοι τοῦ Χρόνου,
μεθύστε, μεθύστε χωρὶς διακοπή!

Μὲ κρασί, μὲ ποίηση ἢ μὲ ἀρετή, ὅπως σᾶς ἀρέσει.







Έχω κι άλλα, αλλά τα φυλάω να τα πω μετά τον επόμενο γύρο, κερασμένο φυσικά από μένα

Δεν υπάρχουν σχόλια: