Τραγούδι του Απόστολου Καλδάρα, το 1949, τραγουδισμένο από Στέλλα Χασκίλ, Στράτο Παγιουμτζή και Μανώλη Χιώτη. Ο Χιώτης είναι και στο μπουζούκι, στα 28 του.
(Αφιερωμένο στο φίλο μου)
Πάλι σε βλέπω σκεφτικό, τί έχεις άνθρωπέ μου; (Είναι ΠΑΟΚ γι'αυτό!!)
Ποιο βάσανο σε τυραννά, τυραννά (που θα αποκλειστούμε και από το Europa, αυτό είναι;;)
και δε μιλάς καλέ μου!
Ποιο βάσανο σε τυραννά, άνθρωπε
και δε μιλάς καλέ μου! (Θα βρούμε προπονητή μη χαλιέσαι)
Απόψε θέλω να χαρείς, μη μου χαλάς τα κέφια!
Μήπως κι εμείς δεν έχουμε, έχουμε, (εμείς οι Αρειανοί)
μες την καρδιά μας ντέρτια! (Εμ τεσσάρα είναι αυτή, ξεχνιέται;;)
Μήπως κι εμείς δεν έχουμε, άνθρωπε,
μες την καρδιά μας ντέρτια!
Καθένας κρύβει στην καρδιά και το δικό του δράμα.
Κουράγιο θέλει η ζωή, η ζωή, (κουράγιο, ναι κουράγιο)
τι βγαίνει με το κλάμα;
Κουράγιο θέλει η ζωή, άνθρωπε, (κουράγιο, αλλά και λεφτά για μεταγραφές)
τι βγαίνει με το κλάμα; (Εμένα ρωτάς, το Δερμιτζάκη ρώτα!)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου