Εμένα μ'άρεσε. Ψέμματα να πω;;Μου άρεσε. Πρώτον το "ξεπέταξα" σε λιγότερο από 48 ώρες, δηλαδή δε με κούρασε, ίσα-ίσα με τραβούσε από το μανίκι. Δεύτερον, "έχω" ανθρώπους της συγκεκριμένης περιόδου (την οποία περιγράφει το βιβλίο) και με ελκύει σφόδρα το θέμα. Τρελαίνομαι να διαβάζω για το "Ποιος κυβερνά αυτόν τον τόπο;;". Το παρακράτος του '60 στο μεγαλείο του!
Στη Σαλονίκη του 1963, τρεις μέρες πριν την επίσκεψη του Λαμπράκη, έρχεται ο ντε Γκωλ. Κινητοποιείται το Σύμπαν (όντως) για να προστατευτεί ο Πρόεδρος. Τέλος καλό, όλα καλά;;;;;;
Η Νύχτα και οι άνθρωποι της. Στους εντελώς αμύητους θα φανούν γραφικοί και extreme. ΟΚ, άποψή τους. Όσοι ακουμπήσαν όμως έστω και τον ώμο ενός νταβατζή-μπράβου-χαφιέ (άντε καλά πληροφοριοδότη), όχι από τους σημερινούς, τους τότε, τους παλιούς, ακούγονται πολύ οικεία.
Τα Σώματα Ασφαλείας (και το γύρω-γύρω). Τάξις και Ασφάλεια. Ο γίγαντας με τα πήλινα (ευγενικός όρος) πόδια. Η βρώμικη δουλειά ενός ασπόνδυλου πολιτικού κόσμου.
Οι κοινωνικές διασυνδέσεις μέσα από ταμπέλες. Αριστερός, φασίστας, φοιτητής, πόρνη, αξιοπρεπής, επιφανής, νυχτόβιος κτλ κτλ.
Το βιβλίο μιλάει για τρεις μέρες.....που είναι σαν να μην τελειώνουν ποτέ.
Η ομορφιά ενός κόσμου είναι συνήθως επιφανειακή.
Η ασχήμια του όμως έχει απίστευτο βάθος. Και είναι και διαχρονική. Οι ταμπέλες μόνο αλλάζουν.
(Αυτά δηλώθηκαν από μένα και στο site του bookcrossing).
Τώρα το βιβλίο μπορεί να μην αρέσει (μιλάει ο συνήγορος) διότι παραείναι απλό, με διαλόγους της πιάτσας, αργκό, και πιθανόν να ξενίζουν ως λογοτεχνία, αλλά πώς μεταφέρεται μια ατμόσφαιρα, ένας ιστός σχέσεων μεταμεσονύχτιας ζώνης, με το "Καλησπέρα σας κ. Γεωργόπουλε;;" Όχι προφανώς. Εδώ το νόημα ξεπερνά μια στιχομυθία και θα ήταν λάθος να εστιάζαμε εκεί ή στην περιγραφή διαφόρων "αποτρόπαιων" σκηνών, που "ανατριχιάζουν" τις "ευαίσθητες" ψυχές. Το ότι έγιναν, δεν πειράζει, το να τα περιγράφει κάποιος όμως είναι λάθος και άκομψο!! Έλα μη χέσω! Όταν πατάς σκατά το βράδυ, δεν πειράζει, αλλά άμα πεις σκατά πατημένα, σου μοιράζει πρόστιμο το ΕΣΡ...
Αυτήν την υποκρισία την ανεχτήκαμε και εξακολουθούμε να τη θρέφουμε μέχρι και σήμερα. Οι στρατιωτικοί, χέρι χέρι με τους παραστρατιωτικούς, ενώ σαπίζουν στο ξύλο και εξοντώνουν τους ίδιους τους κατοίκους αυτής της χώρας, επαίρονται ότι προστατεύουν τη χώρα!! Οξύμωρο;; όχι βέβαια, απλώς μια νοοτροπία φασιστικών καθεστώτων, βαμμένων (σαν κόκκινα αυγά) με το μανδύα της δημοκρατίας. Μην ξεχνάτε ότι η εποχή είναι το 1963, Καραμανλής κι έτσι, φουλ στη δημοκρατία. Και καλά λέει κάποιος από τους καταδικασμένους της Επταετίας (quote μέσες- άκρες) : "....Μας έβαζαν να κάνουμε τη βρώμικη δουλειά και να κρυβόμαστε, ώστε να μπορούν να επιρρίπτουν ευθύνες σε σκοτεινά κέντρα. Όταν κι εμείς αποφασίσαμε να βγούμε από την αφάνεια (με την Επανάσταση), γιατί δεν το άντεχε άλλο ο ανδρισμός μας, μας είπαν φασίστες. Γιατί πριν τι ήταν;;;;........"
Ο Κόσμος πάντα ήταν και θα είναι πρόβατα, που τα κατευθύνει ο εκάστοτε τσομπάνης με το φόβο όχι μόνο της γκλίτσας (Σώματα ασφαλείας, νόμιμα ή και όχι), αλλά και του λύκου (ο Ξένος -βολικός-Δάκτυλος, θεωρίες συνωμοσίας κτλ).
Αυτά τα σιωπηλά πρόβατα είναι που οδήγησαν όλους αυτούς τους τσομπάνηδες του Σήμερα, πολύ κοντά στην Αναρχία. στο απόλυτο Τίποτα του Πολιτικού Κόσμου, στα αδιέξοδα των κοινωνιών και στην εξαγρίωση ακόμα και αυτών των προβάτων. Σκέψου! Πού φτάσαμε!
Πόσο βούτυρο να θέλουν όλα αυτά τα τομάρια;;;;; Εεεεεε, για πε !!!!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου